Riddah de musical; een verslag
Het is zaterdag 21 februari iets voor achten in de avond, als we in theater De Glasbak in Almere Muziekwijk arriveren voor “Riddah” de Indiase musical. We worden hartelijk ontvangen door een gastheer -en vrouw in Indiase kleding. Onze IF- plaatsen blijken op de voorste rij te zijn zodat we haast bij de acteurs op schoot zitten. Beter kan niet. De zaal stroomt geleidelijk vol totdat we rond half 9 een volle bak hebben en de voorstelling begint. De presentatie is in handen van Anoeska Boedhan. Zij vertelt ons dat de voorstelling van deze nathak tot half 12 zal duren. Tijdens de eerste scène maken we kennis met de ouders van Riddah. Moeder Tara Malhotra (Watie Ramadhin) vindt dat het tijd wordt om Riddah (Manisha Gajadhar) uit te huwelijken, om de eer van de familie veilig te stellen. Vader Rakesh Malhotra (Daisy Sansaar) ziet de noodzaak er niet direct van in. Riddah is immers pas 20 jaar. Tara weet vader echter te bewerken. Zowel vader als moeder Malhotra acteren zeer komisch en hebben de lachers op hun hand. Moeder kan tevens een enorm volume bereiken met haar stem. Ze doet het gedurende het stuk keer op keer om haar punt duidelijk te maken en het gaat door merg en been. Ook dit zorgt voor veel gegiechel in het publiek.
Riddah ziet de plannen van haar ouders absoluut niet zitten. Ze is anders dan haar zus Nisha (Bindiya Mohabier Panday) die keurig gehuwd is met Ammar ( Yusuf Bekmez). Riddah is een moderne Hindoestaanse meid en ze heeft zelf al iemand gevonden in de persoon van Kamal Segal (Kamal Raja). Ze ziet de huwelijkskandidaat die haar moeder voor haar in petto heeft, absoluut niet zitten. Mister India, Sameer ( Sarfaraz Khan) is volgens Riddah het prototype van een sukkel, waarmee ze nog niet eens op straat gezien zou willen worden. Samen met haar ‘gori ‘ vriendin Saskia ( Vivian Dabrowski) bedenkt ze plannen om van Sameer af te kunnen komen.
Af en toe genieten we van een stukje zang van de acteurs en verder wordt er gedanst op Bollywood liedjes als “Sharara” uit “Mere Yaar Ki Shaadi Hai”. De acteurs dansen zelf maar er zijn daarnaast ook danseressen, namelijk de twee jonge zusjes Gowrising.
Halverwege het stuk is er een pauze van een half uur. Er zijn lekkere grote bara’s verkrijgbaar en de drankjes zijn erg goedkoop. Wel is de rij wachtenden voor de versnaperingen nogal lang zodat de pauze voorbij vliegt.
Akte twee is wederom komisch maar ook zeer dramatisch. Riddah moet kiezen tussen haar geliefde en haar familie. Heel soms wordt het, net als een Bollywood film, een beetje langdradig. Vlak voor het eind verschijnen The Punjabi Boys op het toneel. Het wordt een spetterend optreden. Als de voorstelling met een happy end wordt beëindigd en we applaudisseren voor de acteurs, de schrijfster Isha Raja en het team er omheen, kan ik niet anders zeggen dan dat ik heb genoten. Het stuk is een aanrader voor jong en oud en zeker voor de Bollywood liefhebber. De onervaren acteurs hebben een geweldige prestatie geleverd. Als je de kans krijgt om het stuk te gaan zien, moet je het zeker doen.
Rosa de Sousa