Reisverslag uit India 3
Deze dag was er trouwens een kleine wijziging in het programma. Vier personen uit onze groep hadden Nepalese voorouders en wouden dus naar het stadje gaan waar die voorouders vandaan kwamen om te kijken of er nog familie woonde. En die reisleider van ons was zo intelligent om dit ook toe te staan, dus gingen we met de hele groep naar 1 of ander vaag dorpje tussen de bergen. Dit betekende dat we op een gegeven moment in het pikkedonker door de Himalaya reden. De chauffeur was vrij uit z’n humeur en reed dus maar iets harder dan de mensen in de bus fijn vonden. Verder lag er af en toe nog wat troep van afgebroken stukken berg op de weg en was de weg nogal slecht. Bovendien was de weg waar we over reden zo’n 5 cm breder dan de bus is en naast de weg was er een ravijntje van enkele honderden meters diep. Een ding is zeker. Die chauffeur verdient een mooi plaatsje in de hemel, want dankzij hem is iedereen massaal aan het bidden geslagen. Maar uiteindelijk zijn we toch veilig bij het geboekte hotel aangekomen. En zijn de 4 Nepalezen flink uitgescholden, zodat er de volgende dag niet meer werd gedurfd om de familie te gaan zoeken…
Iedereen blij dat we nog leefden en dat we uit dat verschrikkelijke hotel weg konden, stapten we de volgende dag de bus in en vele uren later passeerden we de Indiase grens (na tig formuliertjes te hebben ingevuld). Bij de grens kon je trouwens een heel mooi staatje corruptie zien. Om de 5 meter moest de reisleider de agenten aldaar wat geld in de zak steken, zodat we zonder al teveel vertraging door konden rijden. En die steekpenningen worden ook niet onder de tafel gegeven ofzo, maar gewoon in het openbaar, dus ik heb een paar prachtige filmopnames van dit fenomeen kunnen maken. De corruptie is niet zo erg als wordt gezegd, het is erger. Om de zoveel tijd kwam er weer een agent om wat te VRAGEN! .
Die nacht sliepen we trouwens in Gorkpur in het meest belabberde hotel aller tijden. Van buiten zag het eruit als een paleis, maar binnen stonk het gigantisch en renden de kakkerlakken heen en weer. Gelukkig dat het maar voor 1 nacht was.
Volgende ochtend snel naar Benares, beroemd om zijn sari’s. En dat hebben we geweten ook. We hebben er een hoop monumenten e.d. gezien, maar het hoogtepunt was toch wel toen we inkopen konden doen. Wilde vrouwen die alle sari’s wouden zien en ze met tientallen tegelijk kochten. En de mannen die een beetje verveeld langs de kant stonden en verdrietig naar hun portemonnee keken.
Oh ja, dat moet ik ook nog effe vertellen. ‘s Ochtends hadden we een boottocht gemaakt en waren we naar de Kanshvisvanath Mandir geweest. Da’s dus de grootste Shiva mandir in India. Om daar naartoe te gaan moest we ons door allemaal kleine steegjes manoeuvreren, waarin de koeienstront ruimschoots stroomde (of met de blote hand werd opgeruimd) en men de zijkanten als alternatieve vuilnisbak gebruikte (wat op zich niks bijzonders is maar de steegjes waren nogal smal…). En toen we bij de mandir aankwamen moesten natuurlijk eerst nog de schoenen uit, dan nog een stukje door het steegje lopen en dan pas de tempel in. En dit was toch wel de drukste tempel die ik ooit gezien heb. Mensen trokken en duwden en weet ik veel allemaal om iets te kunnen offeren. Het was zeg maar zoiets als totale leegverkoop met 90% korting bij de Bijenkorf, maar dan nog een graadje erger. Maar dat was dus wel weer een aparte ervaring…
En de volgende dag gingen we dus naar Kanpur, maar we maakten nog even een tussenstop in Allahabad, de plaats waar de Ganga Jamuna en de Sarasvati rivieren bij elkaar komen. Ook daar kun je weer wat offeren en de mensen bieden er faciliteiten voor. Nou, ze dringen je de faciliteiten op. Als je ook maar even een kokosnoot aanraakt mag je 1100 roepies neertellen, omdat je gebruik hebt gemaakt. Maar goed, dat er een hoop oplichters in India waren wisten we inmiddels wel al…
Na in Kanpur overnacht te hebben gingen we dan EINDELIJK naar Agra, stad van de Taj Mahal. We kregen een prima hotel, was heerlijk relaxed daar. Het hotel zat trouwens ook vol met andere Nederlanders. Heel Agra zat eigenlijk vol met Nederlanders, merkten we toen we ‘ avonds effe gingen shoppen. Maar de volgende dag gingen we dus de Taj Mahal bezoeken. En dat ding is MOOI. Toevallig scheen de zon ook nog eens (die hadden we al lang niet meer gezien), dus het was gewoon perfect! ‘s Middags gingen we naar Mathura, de geboorteplaats van Sri Krishna en de sfeer die daar in het tempelcomplex vaan z’n geboorteplaats hing was gewoon geweldig. We hadden al veel tempels gezien maar hier was het ook echt leuk. Er was volop muziek en dans, echt geweldig. Dit was echt de ultieme vorm van geloofsbeleving! Resulteerde er wel in dat we pas om 11 uur in het hotel waren, ipv om 6 uur zoals afgesproken, maar dat doet er niet toe.
En de volgende dag gingen we dan naar Jaipur, in de staat Rajasthan. In deze staat zijn er dus bergen, kamelen, woestijnen, rotsen, het ziet er allemaal geweldig uit. Het was dus wel genieten de hele dag die het kostte om ernaartoe te rijden. Het eten in het hotel was trouwens superbelabberd en bovendien viel om 10 uur ‘s nachts ook nog eens het licht uit. Nu waren we dat wel gewend, maar meestal duurde het maar 2 minuten. Dit keer hebben we 40 minuten in het donker gezeten. Maar wat me het meest irriteerde was de mentaliteit van de Rajasthanse mug. Tot dan toe had ik nog helemaal geen last gehad van muggen, maar hier in Jaipur ben ik gestoken en niet zo’n beetje ook. Maar de Rajasthanse mug heeft de irritante eigenschap een doorzetter te zijn. Normaal gesproken komt een mug niet bij je in de buurt als je uitgebreid staat de douchen, maar niet de Rajasthanse mug. Deze blijft koppig naar je toe vliegen, alle waterdruppels ontwijkend en moet je prikken, als is het het laatste wat zij doet. Voor veel van die kamikazemuggen was het ook het laatste wat ze deden, maar toen was voor mij het leed al geschied.
Vishal Hira
