De Taal Der Liefde – Nederland terug aan Nederlanders?
Hoewel ik mij terdege realiseer dat een politiekgetint onderwerp niet behaaglijk overkomt op de toch niet bepaald actieve lezers en denkers van de Indian Feelings passanten, vermag ik desalniettemin toch een thema aan te snijden dat ons allemaal zou kunnen boeien. Daar waar ik het over zou willen hebben is de uitkomst en het ritueel rondom de laatste provinciale verkiezing van 2011 waarvan het leeuwendeel van de Nederlandse goegemeente de essentie en maatschappelijke relevantie niet weet. Op de valreep beschouwd kwam men er toch achter dat wetsvoorstellen die in de tweede kamer worden uitgebroed, even later door de grijze muizen in de eerste kamer worden gesanctioneerd en geaccordeerd.
Ten tijde van de viering van de verkiezingsuitslag lieten twee opmerkelijke kopstukken uit de politieke arena zich het volgende ontvallen: “wij zullen Nederland teruggeven aan de Nederlanders“ De vraag die je bij deze onmiddellijk bekruipt is: “Wie behoort Nederland op dit moment toe?“ Zonder te intensief in de historische buidel van Nederland te graaien zie ik in deze uitlating uit monde van de minister.–president M. Rutte en fractieleider G. Wilders een eufemisme van de klassieke en versleten: “Ons volk eerst“ glitteren. Hier schermden in het bijzonder Pim Fortuin, Janmaat en Glimmerveen ooit vreselijk mee. Hoewel ik mezelf niet gemanoeuvreerd zie in de positie van de bestrijder van benepenheid en geborneerdheid, is het natuurlijk wonderbaarlijk dat een Land als Nederland dat zich gaarne afficheert als natie die de kenniseconomie hoog in het vaandel voert, uitlatingen doet die doen snakken naar meer kennis over het vakgebied ontwikkelingssociologie en ontwikkelingseconomie.
Nederland is per definitie een paddenstoel aan de Noordzee dat qua economische standvastigheid niet meer voorstelt dan een verwerkingsindustrie en doorvoerhaven. Het scheetje aardgas is dan ook het enige mineraal dat de Nederlandse bodemschat rijk is. Aangezien ik mezelf al jarenlang beijver een eigen bedrijf te realiseren in plaats van mezelf te kijk te zetten als parttime docent op een Hogeschool, ben ik in het kader van het eigen ondernemerschap in aanraking gekomen met het fenomeen Eigen Vermogen/Startkapitaal. Als ik de Nederlandse industriële opleving bekijk vanuit het perspectief van het eigen ondernemerschap dan zie ik dat het zogeheten startkapitaal in het Nederlandse saldo voortvloeit uit misdadige avonturen van Nederland in ontwikkelingslanden. Doordat wetenschappers van Nederlandse origine dit terdege beseffen en er ook vanuit zijn gegaan dat opgroeiende allochtone jongelui die in Nederland studeren, achter deze waarheid zouden kunnen komen en die aan de grote klok zouden kunnen hangen, begon men met het ontwikkelen van theorieën die qua tendens en gehalte het dichtst tegen het vervatte in het boek Mein Kampf van Adolf Hitler aangrenzen.
Een trefzeker voorbeeld is ene doctor De Bruijn die ergens in de jaren negentig pleitte voor geweld tegen allochtonen door autochtonen omdat deze laatste uit noodweer zouden mogen handelen. Helaas zijn Nederlanders ten gevolge van de Marokkaanse meute zelf in noodweer terecht gekomen. Om dit dreigende probleem het hoofd te bieden ontwikkelde deze Nederlandse intellectueel een theorie waaruit zou blijken dat uitbuiting van niet-blanken door Nederland diende te worden gezien als ontwikkelingshulp en als een bijdrage tot geestverruiming. Het is een kwestie van een meesterknechtverhouding waarbij de knecht blij mag zijn wanneer de meester hem desnoods op een negatieve wijze bejegent en alles wat de knecht toebehoort door de meester wordt afgepakt.
Een tekenend voorbeeld zijn de Nederlandse Antillen. Suriname alwaar de Nederlandse taal, de Nederlandse cultuur etc. het best geconserveerd zijn gebleven zoals die anno 2011 bij een inmiddels uitstervend ras manifest zijn, is lang niet zo in trek als alternatieve vestigingsplek voor Hollanders. De meesten strijken neer op de toenmalige Nederlandse Antillen en begonnen die plekken te zien als hun eigen privé domein. Terwijl ze in eigen land het graag hadden over inburgering etc. zonderen ze zich op de Antillen helemaal af van de eilandcultuur. De buren en omwonenden moeten Hollands zijn, het buitenleven idem dito etc. Om dit te realiseren werden huizen en bezittingen van insolvente Antillianen door Hollandse opportunisten opgekocht voor een habbekrats en werden de Antillianen met een betaalde enkel ticket in het vliegtuig naar Nederland gezet. Op deze wijze had men zich ook handig weten te ontdoen van de zwarten die men traditiegetrouw niet vertrouwde.
Want met dit soort lui kun je het nooit weten. Als je deze gedraging bekijkt vanuit de pretentie die Nederlanders, w.o. Rutte en Wilders doorgaans hebben, rijst de vraag In hoeverre deze abjecte en infame mentaliteit naar Nederlandse maatstaven als politiek correct dient te worden ingevuld. Zou Nederland ook bereid zijn de Nederlandse Antillen terug te willen geven aan de Antillianen zelf. Lui als Wilders zouden het graag willen doen uit hoofde van een patriottische gezindheid, en dan verder? Nederlanders wonen op de Antillen veel rianter dan in hun eigen vaderland. De vraag is of de gemaltraiteerde rurale persoonlijkheden, Rutte en Wilders dit zelf wel inzien en begrijpen. Ik waag de uitspraak dat Nederland in geestelijk opzicht een ontegenzeglijk ontwikkelingsland is.