Het heen gaan van een groot Hindoestaans schrijver en Essayist
De in Suriname geboren schrijver, journalist en programmamaker Anil Ramdas is exact op zijn verjaardag overleden . Hij werkte voorheen voor de Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad. Voor die krant was hij van 2000 tot 2003 correspondent in India. Vervolgens maakte hij ook programma’s voor de MTNL alwaar kritiek op zijn persoon niet erg werd geapprecieerd door hem. Dit leidde ertoe dat de hoofdredacteur van MTNL , de heer Gerard Reteig, zijn functie als hoofdredacteur neerlegde vanaf welk moment Ramdas er met de scepter begon te zwaaien. In dit opzicht stelde Ramdas zich niet erg liberaal op ten aanzien van de vrijheid van meningsuiting benevens de persvrijheid, van welke laatste hijzelf gretig profiteerde. <P>
Voor de VPRO maakte hij sinds de jaren 90 verschillende programma’s, zoals In mijn vaders huis, een serie interviews met denkers over de botsing van culturen en de rol van de wetenschap en de media daarin. Samen met Stephan Sanders presenteerde hij een aantal jaren het media-programma Het Blauwe Licht. Sinds 2010 maakte hij, ook voor de VPRO, het opinieprogramma Z.O.Z.<P>
Er mag worden toegegeven dat Anil Ramdas de perfecte opvolger is van wijlen de minst begrepen Surinaams-Internationale schrijver, Albert Helman. Ramdas was evenals Helman empirisch, theoretisch, analytisch en synthetisch. Dat wat het aan Ramdas ontbrak was dat hij in tegenstelling tot Helman geen romancier was. Ramdas’ blikveld had veel weg van dat van een asceet. Hij dacht er meditatief een heel eind mee te kunnen komen. Terwijl schrijvers als Edgar Cairo en Clark Accord hun roem hoofdzakelijk te danken hadden aan hun taalmaniërisme en verkoopcijfers, lieten Ramdas’ werken zich hoofdzakelijk liften door het essayistische en talige aspect ervan. Hierdoor waren zijn werken goeddeels bestemd voor de gecompliceerde lezers in welk geval de doelgroep rondom het NRC-Handelsblad etc. Dat wat Ramdas zich binnen het spectrum van zijn literaire nijverheid nooit had moet laten ontvallen waren zijn politiek getinte visies’ die eigenlijk te rudimentair waren en waarmee hij zich de toorn van velen op de hals wist te halen. Vast staat dat Suriname na Helman weer een schrijver van groot kaliber is kwijt geraakt, één die zijn succes niet zozeer had te danken had aan zijn verkoopcijfers maar aan diens literaire kwaliteit. Uiteraard droeg zijn functie als televisiepersoonlijkheid er een aanzienlijk steentje toe bij.
