Indiaas rozenimperium vaart ondanks crisis er nog wel bij
BANGALORE, Indiase rozenproducenten doen winstcijfers van 30 tot 40 procent optekenen. Ze investeren dat geld in expansie. Karuturi ‘s werelds grootste rozenproducent begon in maart 2008 per dag één miljoen rozen te produceren. In de omgeving van Bangalore zijn al 33 rozenplantages van meer dan 200 hectare te vinden. Ook rond de stad Pune in de naburige deelstaat Maharashtra floreert de bloemenindustrie. Maar het leeuwendeel van de rozen die internationaal worden verhandeld, komt uit Afrika. “Het klimaat en de bodems zijn er beter, en de Afrikaanse landen betalen minder invoerrechten in de Westerse landen.”, zegt R.D. Reddy, de directeur van Meghna Floritech uit Bangalore. “Maar 70 procent van de managers van de grote rozenplantages wereldwijd zijn Indiërs.”, zegt hij trots. De Indiase bloemengigant, die ook een deel van de Afrikaanse rozenproductie controleert, zoekt een evenwicht tussen winstmaximalisatie en maatregelen om tegemoet te komen aan de sociale en ecologische bekommernissen van de Westerse klanten.
De plantage in Naranahalli is eigendom van Karuturi Networks, een Indiaas bedrijf met kantoren in Bangalore, Dubai, Amsterdam, Nairobi en Addis Abeba. Dit jaar kocht het bedrijf de 188 hectaren grote rozenplantage Sher Agencies in Kenia over van de Nederlandse eigenaars, een transactie van bijna 50 miljoen euro. Karuturi heeft ook al plantages in Ethiopië. Vier vrouwen verzorgen de ordelijke bloembedden in een plastic serre. Twee andere vrouwen dragen emmers vol met pas geknipte rozen weg. Echter breekt de hel los indien er tijdens de eindejaarsperiode de vraag uit Europa nauwelijks te volgen is. De rozenstruiken die dan perfecte bloemen moeten leveren, krijgen in dan geval extra hoeveelheden bemesting.
Er werken vooral vrouwen op de Indiase rozenplantages. Met hun fijne vingers zijn ze beter geschikt om de kwetsbare bloemen te oogsten en te verpakken. Nogal wat landbouwbedrijven in Karnataka, de deelstaat waarin Bangalore ligt, betalen hun werknemers minder dan het wettelijke minimum. Maar de invloedrijke vrouwenbeweging AIDWA zegt dat ze nog geen klachten heeft binnengekregen uit de bloemensector.
Op sommige van de Indiase plantages lijkt ook ecologisch bewustzijn aanwezig. Druppelirrigatie houdt het waterverbruik laag. Veel bedrijven proberen alleen pesticiden in te zetten als het echt nodig is. Sommige producenten gebruiken naast kunstmest ook stalmest en zelfgemaakte compost. “We moeten wel voorzichtig omspringen met onze grond. Als we dat niet doen, gaan we binnen twee jaar over kop.”, zegt Reddy.
Landen waar de bloemenindustrie ouder is, kampen met grote problemen. De plantages rond het Keniaanse meer Naivasha worden er bijvoorbeeld van beschuldigd onredelijk veel water te verbruiken en het meer te vervuilen met nitraten. De toestroom van plantagearbeiders heeft ook de misdaad in de streek doen toenemen. Er zijn klachten over lage lonen en slechte arbeidsvoorwaarden.
