Dit moet Ware Liefde zijn
Afgelopen weekend was ik bij mijn zus op visite. Terwijl we thee dronken vroeg ik haar hoe haar week was. Ze volgt een opleiding als verpleegkundige. Momenteel loopt ze stage in een ziekenhuis. Mijn zus vertelde zeer gedetailleerd over een patiënt die ze de afgelopen week heeft behandeld. Het ging om een man die in de tachtig zou zijn.
Hij kwam om zijn hechtingen te laten verwijderen van zijn duim. Ze vertelde dat hij tamelijk gehaast was, hij kwam binnen gestormd. De man verzocht haar snel te doen want hij had over een half uur een andere afspraak. Mijn zus bestudeerde zijn duim en dacht dat de man nooit binnen een uur het ziekenhuis zou kunnen verlaten. De man zag dat er niet bij was met haar gedachten. Hij schudde haar even wakker, of ze ‘even kon opschieten’. Ze liet hem plaatst nemen. Hij keek op zijn horloge en verzocht haar, hem direct te helpen aangezien er toch geen andere patiënten aanwezig waren.
Ze onderzocht zijn duim, het was zo goed als geheeld. Ze besprak het met de dokter en een collega-verpleegkundige. Vervolgens pakte ze de spullen om de hechtingen te verwijderen. Tijdens de behandeling vroeg ze aan de man of hij een afspraak had met een dokter. Ze was er benieuwd naar aangezien hij zo gehaast was. De man zei dat hij geen doktersafspraak had. Hij moest naar het verpleeghuis om samen met zijn vrouw te ontbijten.
Mijn zus informeerde naar de gezondheid van zijn vrouw. Hij vertelde dat ze daar enige tijd verbleef. Ze heeft de ziekte van Alzheimer. Terwijl ze hem behandelde vroeg ze of zijn vrouw het kwalijk zou nemen wanneer hij iets verlaat zou zijn. Hij antwoordde dat ze niet wist wie hij was, dat ze hem al vijf jaren niet meer herkende. Zeer verbaasd keek ik naar mijn zus. Mijn zus vervolgde haar verhaal. Ze vertelde dat ze hem vroeg: ‘En toch gaat u iedere morgen, ondanks dat ze u niet meer herkent?’ .Glimlachend sprak hij verder: ‘Zij kent mij niet meer, maar ik ken haar toch nog wel.’
Later op de avond toen ik weer thuis was, draaide de molen van mijn brein verder. Alles wat mijn zus mij had verteld, begon als film te draaien in mijn hoofd. Het gesprek speelde zich in mijn dachten af. Ik zag de glimlach van de man toen hij gezegd zou hebben dat zijn vrouw hem niet meer kende, maar hij haar nog wel …Deze woorden hebben een enorme indruk op mij gemaakt. Dit is liefde, liefde zoals het behoort te zijn. Dit is Ware liefde…
Liefde is puur. Ware liefde is geen sex en geen romantiek. Ware liefde is het accepteren van wat er is, is geweest, zal komen en niet zal zijn. Ware liefde is genegenheid, warmte en geduld. Dat zie ik terug in de liefde van de oude man voor zijn vrouw. Heel bijzonder.
Alisha
Dit is zeker heel bijzonder.
Als ik net zo oud word als deze oude dame zou ik graag zulke liefde van mijn man willen meemaken. Gezien de situatie van die dame, vind ik het heel triest voor die meneer, ik vind het hartverscheurend als ik denk dat ik zelf in soortgelijke situatie zou terechtkomen.
Ik ben het met je eens Sandra. Yeh to pyaar hai…
Kya yehi pyar hai… haan yehi pyar hai:P
let op je spelfouten alisha
Dat je op spelfouten let als je zo´n mooi verhaal leest…. Ik vond het echt indrukwekkend om te lezen.. echt een mooi verhaal.. zo hoort liefde ook te zijn.. maja it is hard to find!
waw….
kreeg echt kippenvel toen ik het las,
idd, zoo hoort liefde te zijn!!!
mmhh, ik ga nu elke dag heel lief zijn voor mijn husband. haha!
:grin
wat is eigelijk liefde
Liefde? Pyar dosti hai… :grin
ik denk .. tu bawla hogeya!
dit is inderdaad een heel bijzonder verhaal 🙂
n ja het is ook heel moeilijk om zo’n liede te vinden. k geloof ook in Ware Liefde en ben er ook cker van dat k hem ooit cker zal ontmoeten 🙂 hmm alleen geduld moet je hebben 🙂