Meeste zelfmoorden onder hindoestanen


Een aantal weken geleden sprak ik met mijn collega over iets wat ik een aantal jaar eerder ook had gehoord in een college tijdens mijn studie. ‘Het grootste percentage van zelfmoorden wordt gepleegd onder de hindoestanen.’

De eerste keer dat ik dit hoorde, was in een college. De docent meldde dit en vervolgens werd ik (als enige hindoestaanse in dat college) door mijn vrienden aangekeken en voor de grap gevraagd of ik ook die neiging had om me van een dak af te gooien. Haha wat een flauw grapje, er zijn natuurlijk wel uitzonderingen op de regel!
Een lange periode heb ik er niks over gehoord en is dit feit niet in de publiciteit gekomen. Tot ik een aantal weken geleden van een collega hoorde dat er een onderzoek is gestart naar dit feit. Het onderzoek is erop gericht om de oorzaken te vinden van dit percentage en waarom het juist zo hoog is bij deze doelgroep. Ik persoonlijk ben erg benieuwd naar de bevindingen van dit onderzoek.

Nu ik er zelf over denk kan ik me toch wel een aantal oorzaken zelf indenken als ik kijk naar mijn omgeving en mijn ervaringen uit mijn werk. Mijn eerste opmerking zou zijn dat het percentage vrouwen hoger is dan dat van mannen die zelfmoord plegen. Dit heeft voornamelijk te maken met de positie van vrouwen ten opzicht van mannen. Ook al leven we in een samenleving waar vrouwen en mannen gelijke kansen hebben, in onze cultuur is er nog een duidelijk verschil. Hoeveel meisjes worden er niet grootgebracht met vele verwachtingen vanuit de ouders. Je mag pas vanaf een bepaalde leeftijd een vriend en dat moet dan een jongen zijn van hindoestaanse afkomst met een goede opleiding, baan en vooruitzichten. Maagd zijn voor het huwelijk, een goede studie volgen, meehelpen in het huishouden en je krijgt pas je zelfstandigheid als je trouwt. Alleen al van deze paar dingen kan ik met een aantal redenen komen dat meisjes zelfmoord plegen.

Het voornaamste probleem is naar mijn idee dat ze iets willen in hun leven, maar ze weten dat hun ouders het nooit goed zullen keuren en daarom is dit voor hun de enige uitweg. En dan kan je denken aan een zwangerschap, verliefd zijn op een “verkeerde jongen.”, zelfstandig willen wonen, ofwel het niet voldoen aan de verwachtingen van je ouders. Als je er wel voor kiest om deze andere verwachtingen te vertellen aan je ouders loop je het risico verstoten te worden van het gezin en de familie. Dit kan dan een extra reden zijn om een andere uitweg te zoeken, in het plegen van zelfmoord.

Nu is het niet zo dat ik wil beweren dat dit soort verwachtingen niet bij jongens van toepassing zijn, maar ik ben wel van mening dat de verwachtingen bij jongens minder hoog liggen. Ze mogen meer hun eigen gang gaan en hun eigen weg zoeken, terwijl meisjes een soort van tevoren uitgestippeld pad moeten volgen. Wat het voor onze generatie ook moeilijk maakt, is het leven tussen twee culturen. In mijn puberteit vond ik dit heel lastig. Mijn vriendinnen waren voornamelijk Nederlands en mochten veel meer dan ik. Hier raakte ik flink gefrustreerd van, omdat ik ook alles wou doen wat zij mochten, maar helaas kon dat vaak niet. Het leven tussen twee culturen zorgt er voor dat je om je heen alle mogelijkheden ziet en ziet wat voor vrijheid mensen hebben. Als je deze mogelijkheden en vrijheid dan ook wilt hebben, maar te maken krijgt met je herkomst en eigen cultuur, bots je tegen muren op. Een simpel voorbeeld: Een meisje raakt helemaal verliefd op een Nederlandse jongen. Ze hebben stiekem een relatie en vrijen ook met elkaar. Als ze daarna in de steek wordt gelaten door deze jongen wordt ze bang. Wat als haar ouders erachter komen dat ze met een Nederlandse jongen een relatie heeft gehad en dat ze geen maagd meer is? Ze zullen dat nooit accepteren en haar dan het huis uit gooien. Niemand zal iets met haar te maken willen hebben. Geen hindoestaanse jongen zal met haar willen trouwen, want dat heeft haar moeder haar al jaren gezegd. Wat moet ze doen, ze wil geen schande brengen over haar ouders, maar ze wil ook niet verstoten worden van de familie. Misschien is dat in haar ogen dan wel de beste oplossing.

Wat ik ook nog wil noemen in deze tweestrijd in het leven tussen twee culturen is de mate waarin je als gezin bent aangepast aan het leven in Nederland. Als de ouders zich helemaal niet hebben aangepast en nog leven volgens de normen en waarden zoals zij die in Suriname hadden, zal dit de tweestrijd nog moeilijker maken. Dan wegen de verwachtingen nog zwaarder en is een andere uitweg nog moeilijker te vinden. Als de ouders zich wel enigszins hebben aangepast, zal er ook meer begrip zijn en zullen ze wellicht ook open staan voor veranderingen in het “tevoren uitgestippeld pad .”, omdat het leven hier nu eenmaal anders is dan in Suriname. Dus zal je je normen en waarden hier ook op moeten aanpassen.

Zo kan ik nog veel meer voorbeelden geven van situaties waarin dit kan voorkomen. Situaties die ik zie in mijn eigen omgeving, die ik ken uit eigen ervaring en uit mijn werkervaring. Maar omdat jullie ook behoren tot de doelgroep van de hindoestanen wil ik graag horen hoe jullie over dit feit denken. Hoe komt het dat er onder de hindoestanen de meeste zelfmoorden worden gepleegd en verbaast het je?

Groetjes
Radha

Reacties
  1. Reply
    Gast
    juli 17, 2006 om 10:43 pm
    patty kanhai-tomokarijo

    Nee,ik zelf ben met een hind.getrouwdt.In het begin accept me ma niet.Mar nu wel,mar tog zit ik nog met di feeling dat ze me man niet accepteert.K maak me niet meer druk erom,the point is dat ik happy leeft met me man en me kind(eren).

    Schrijf een reactie


    Let op. Het e-mailadres is niet verplicht maar hou er rekening mee dat deze wel gepubliceerd.

    Register New Account
    Wachtwoord opnieuw instellen