Joy Ride


Wie zich het briljante “Red Rock West” nog herinnert, weet dat als regisseur John Dahl zich terug aan een spectaculaire roadmovie waagt er iets speciaals uit de bus kan komen. Deze “Joy Ride” is echter een pak sensationeler en actievoller dan het eerder rustige, maar razend spannende misdaadportret “Red Rock West”. Waar de eerste voornamelijk serieus uit de hoek wil komen en de kijker telkens probeert op het verkeerde been te zetten, wil Dahl met “Joy Ride” gewoon het cinemavolkje en actieliefhebbers entertainen. En hij slaagt er moeiteloos in!
In “Joy Ride” maken we kennis met Lewis Thomas (Paul Walker). Na een gesprek met zijn veraf wonende vriendin Venna (Leelee Sobieski), schaft de dolverliefde zich een oldtimer aan om samen met zijn vriendin een grote tour te maken. Voor hij richting Venna trekt, passeert hij eerst nog een plaatselijk gevangenisje, waar hij zijn broer Fuller (Steve Zahn) voor de eerste keer in tien jaar weerziet. Samen trekken ze door, maar eerst schaffen ze zich een nieuwe CB-radio aan, waarmee ze een flauwe grap uithalen. Ze geven zich namelijk uit als een geile griet, Candy Can genaamd, en doen zo het hoofd van trucker Rusty Nail op hol slaan. Wanneer ze de trucker naar een plaats lokken, waar ze zelf niet aanwezig zijn, begint de miserie. De trucker blijkt een moorddadige gek te zijn, die nu niets meer ontziet om wraak te nemen op de twee broers.

“Joy Ride” staat, zoals gezegd, onder regie van John Dahl en hij weet perfect hoe hij spannende, entertainende en zelfs lichtkomische cinema moet creëren. “Joy Ride” is in de eerste plaats bedoeld om te ontspannen. Actie is natuurlijk een basisingrediënt voor dit genre film. De film start als een ordinaire tienerfilm, maar nadat de twee broers de grap met de trucker hebben uitgehaald, draait het geheel om naar een razend spannende achtervolgingsthriller ofwel roadmovie. Op haast geen enkel moment in de film valt de boel stil en telkens wanneer je denkt je eventjes rustig te kunnen verdiepen in de je popcornzak of drankbeker, gebeurt er weer een verrassende verhaalwending. De film is zelfs ook een tikkeltje obscuur en dit komt voornamelijk door het frequent voorkomen van de ruw uitziende trucks. Wat de film echter niet zuiver heeft, is een finale, omdat vanaf het moment dat de spanning begint, ze namelijk niet meer ophoudt. Daardoor kan er eigenlijk worden gesproken van een finale met de lengte van een halve film. Ook is het leuk hoe de film, en het scenario, soms zo’n leuke, vaak belachelijk ridicule wendingen aannemen dat je er spontaan de schaterlach van krijgt.

Voor de cast werd gekozen voor minder bekende namen. Toch heeft dit trio, dat eigenlijk maar een grabbel is uit de talrijke groep van de jonge generatie, al redelijk wat bewezen in filmland. Paul Walker zagen we recent al in actieknaller “The Fast and the Furious” en in het half mislukte “The Skulls”. Ook Leelee Sobieski kan al terugkijken op een interessante start van haar carrière, zij had zelfs een bijrol in wijlen Stanley Kubricks laatste project “Eyes Wide Shut”. Daarnaast zien we haar aan het werk in “The Glass House”. Steve Zahn is de minst bekende van de groep. Hoewel de drie allen het beste van zichzelf geven, raken we eigenlijk het meest gefascineerd door de man achter de stem van Rusty Nail. De makers hebben daar namelijk een erg doordringende en angstaanjagende zware stem voor uitgezocht, zodat je alleen daar al kippenvel van krijgt.

“Joy Ride” is eigenlijk niet meer dan een amusant actiefilmpje om je avond mee door te brengen, maar soms neemt deze film heel leuke actievolle of enorm spannende proporties aan. De ideale film om een toffe filmavond mee door te brengen.

Reacties

      Schrijf een reactie


      Let op. Het e-mailadres is niet verplicht maar hou er rekening mee dat deze wel gepubliceerd.

      Register New Account
      Wachtwoord opnieuw instellen