Suriname 1


Direct nadat het blauwe KLM toestel met ca. 265 passagiers in haar pens, bijna allemaal Surinamers, haar neus omlaag drukt, vervolgens drie bewielde poten uit haar buikschacht tevoorschijn tovert om ermee het stukje Surinaamse maankrater dat voor een internationale landingsbaan mag doorgaan een eerste robuuste tik te geven, beginnen handen met beringde vingers extatisch te klappen terwijl menigeen met een haast betraand gezicht het snel voorbijtrekkende landschap aanschouwd alsof men het liefst “land in zicht “had willen uitgillen.

Nadat ik een meewarige blik op al de enthousiastelingen heb geworpen, schaar ik mij netjes tussen de stoethaspelige menigte om vervolgens in de “ontvangsthal “ van de luchthaven Zanderij persoonlijk getuige te mogen zijn van de aanschouwelijke demonstratie van de “ wet der traagheid “ uit de natuurkunde. De redelijkheid maant mij echter tot enige gelatenheid in de bestaande situatie omdat dezelfde redelijkheid mij zachtjes influistert dat in het zogeheten “keurige, gave “ Nederland, de proletarisering en hufterigheid dusdanig heeft toegeslagen dat Nederland en Suriname op het gebied van klantgerichtheid en klant- vriendelijkheid op haast een siamees tweeling zijn gaan lijken.

Het is best gloeiend heet in Suriname. Langs de harde zandwegen waarover mijn taxi met knetterende banden hobbelt verrijzen naaldbomen en unieke palmen die met de overige vegetatie in een bepaalde geometrische formatie lijken te zijn gerangschikt. Het zand over de open gekapte plekken, dat dienst doen als een tribaal gehucht is door de weerkaatsing van de zonnestralen oogverblindend wit terwijl passerende auto’s wolken brandend stof in het gezicht jagen. Een enkele keer zie je van de pick-ups, torenhoog opgetast met koopwaar en een paar joelende Surinamers ertussen alsof ze van de ene de dierentuin naar de andere worden overgebracht.

Boven de straten van Paramaribo bungelen de verkeerslichten aan restjes scheepskabels waar lange rijen verkeersdeelnemers er ongeduldig voor staan te wachten. Je weet pas dat de lichten op groen zijn gesprongen als de weggebruikers achter je obsceen scheldend en verwensend beginnen te claxonneren . De infrastructuur in dit land is duidelijk niet toegerust op de verschillende richtingen die een weggebruiker zou mogen kiezen. Daar waar het om gaat is dat de weggebruiker in Suriname het met een karige lichtgevende uitrusting moet doen en verder tijdens het furieuze optrekken maar onderling moet zien te regelen wie een andere voorbij mag streven. Frontale aanrijdingen met dramatische gevolgen ziet men hier als een uitstekende oefening om een keer à¡ la China en India te mogen opteren voor de functie van leverancier van verse donororganen .

Mijn eerste nacht vergruist in het hotel Thorarica, dat ondanks de beste wil en inzet van buiten- en binnenhuis- architecten nog lang niet de allure en ambiance heeft kunnen meepikken van zelfs een lager gegradueerd hotel uit een willekeurig omliggend Caribische gebied. Het personeel is bepantserd met dezelfde klantvriendelijkheid als die welke ik een dagdeel tevoren had mogen trotseren bij de medewerkers op de luchthaven Zanderij en als ik onaardig wil zijn, bij de drugshonden van de Marechaussee. Enkel de dames van de clean-and room-service maken een totaal andere indruk omdat zij bij het voorover buigen hun rokjes extra panoramisch omhoog trekken met de hoop kordaat te zullen kunnen reageren op een onbeduidende vingerwijzing van een hotelgast, die hen tegen enige amoureuze zorgverlening wat euro’s zou kunnen bezorgen.

Helaas zit ik bevangen in de imaginaire tedere omhelzing met mijn Surinam beauty die ik uitsluitend van foto’s ken en dus de volgende dag voor het eerst zal mogen bevoelen en bewonderen…..

Rabin Gangadin

Reacties
  1. Reply
    Gast
    maart 21, 2006 om 12:03 am
    roshan

    ahaaa…ben je ook 1 van die zogeheten profiteurs die misbruik komen maken van de dromen van enkele surinaamse vrouw? ok ik wacht wel op het vervolg voordat ik vooroordelerig wordt.

  2. Reply
    Gast
    maart 29, 2006 om 9:02 pm
    supergast

    Volgens mij hebben de meeste Hindostaanse lezers ernstige denk,lees en schrijfproblemen.
    Ze weten alleen domme zielige verhalen positief te beoordelen.
    Een tekst die boven hun bollywood- bewustzijn uitstijgt krijgt de beoordeling 0.
    Wat een volk !!

  3. Reply
    Gast
    maart 29, 2006 om 9:03 pm
    rabin bloemkool zeker

    je hebt gelijk en het gaat heelsnel hier op schiphol,
    alweer een holland ke bander in Suriname.

  4. Reply
    Gast
    maart 30, 2006 om 10:04 pm

    Verhaal is oke , maar je zinnen zijn te lang, je gebruikt woorden welk menig ander lezer (es) niet verstaat. Met wat verstaanbare woorden en korte zinnen kom je heel wat verder

  5. Reply
    Gast
    september 20, 2006 om 11:09 am
    herrie

    jou vakantie was te kort om een concreet oordeel te kunnen geven van suriname, ga eerst een jaartje daar wonen dan zal je wel bij draaien, rabijn

  6. Reply
    een gast
    juli 6, 2007 om 1:39 pm

    ik ben een hollander maar ik ga er met zin daar heen .
    al zijn ze langzaam maar ze helpen je graag .
    e n je moet er aan wennen dat het daar anders gaat dan in holland.

    de hollander

Laat een antwoord achter aan Gast Annuleer reactie


Let op. Het e-mailadres is niet verplicht maar hou er rekening mee dat deze wel gepubliceerd.

Register New Account
Wachtwoord opnieuw instellen