Smog als ‘oorlogswapen’ tussen India en Pakistan


Mijn dochter van 14 jaar komt helemaal verontwaardigd thuis. Of ik wel weet dat India achter de vieze, stinkende smog zit waardoor scholen dicht zijn, de snelweg tussen Islamabad en Lahore is afgesloten voor verkeer en je zelfs vanaf ons dak de Margalla heuvels niet meer kunt zien. Tientallen mensen kwamen bij auto ongelukken door slecht zicht om het leven. De wachtkamers in de ziekenhuizen zitten vol  hoestende en proestende patiënten. Ik vraag haar wie haar die onzin leert. Bovendien: in haar vakkenpakket zit geen chemie, natuurkunde of biologie. “Een onderwijzer vertelde ons dat in India de boeren hun agrarische afval verbranden aan de grens met Pakistan. De regering in Delhi laat dat gebeuren. Want daar hebben ze geen last van smog”, is haar verhaal.

Ik geef haar de krant van deze ochtend. In Delhi, de stad waarin ze vijf jaar woonde, kun je bijna geen hand voor ogen meer zien. De luchtvervuiling is daar momenteel nog erger dan in Lahore of in Islamabad. “Waarom zou India de boeren ongestoord hun gang laten gaan, als ze er zelf net zo goed last van hebben?”, wil ik  van haar weten. “Om Pakistan te pesten”, zegt ze. “Maar hoe stuur je smog bewust de grens over?”, is mijn tegenvraag. Daar heeft ze geen antwoord op.

 

Hoe stuur je smog bewust de grens over?

Elkaar de schuld geven

Op een persconferentie maakte de Pakistaanse minister Zakia Shah Nawaz van Milieu inderdaad zonder enig ondersteunend feitenmateriaal of cijfers bekend dat India achter de smog zit. Ze moest zich schamen. Maar ik vrees dat aan de andere kant van de grens hetzelfde verhaal op school wordt verteld: dat de Pakistaanse boeren en fabriekseigenaren schuldig zijn. Niet zover van India staat in het Pakistaanse deel van de provincie Punjab een joekel van een electriciteitscentrale die zwarte kool verstookt. De walmen zouden richting India gaan.

Als er iets negatiefs gebeurt in Pakistan of in India, geven ze elkaar graag de schuld. De verwijten aan elkaars adres wordt door het gewone volk geloofd. Dat is al zo sinds Pakistan in 1948 de onafhankelijkheid uitriep. Geen van beide regeringen zal bekennen dat het broodnodige milieubeleid al jarenlang ontbreekt. Niemand wil onder ogen zien hoe luchtvervuiling de oogsten op het land aantast en mensen ziek maakt. De eerste jaren onder ex-premier Nawaz Sharif had Pakistan niet eens een milieuminister. Voordat de winter begint, is er elk jaar de terugkerende smog, waardoor scholen dichtgaan, vliegvelden en snelwegen dicht moeten.

 


Smog in Dehli, India


Beeld door:
Wili Hybrid

Recycling bestaat niet

“Was het maar brandend agrarische afval dat die enorme roetwolken veroorzaakt”, leg ik mijn dochter uit. We lezen samen een verhaal in de krant over stapels afgedankte autobanden die dagelijks in beide landen in brand worden gestoken. Als we een ommetje door de straat maken, wijs ik haar op de hopen vuilnis waarin plastic zakken en flessen zitten die door de bewoners elke nacht in de fik worden gestoken. Tuinafval, boomtakken en alles wat niet meer bruikbaar is, wordt zo weggewerkt. Deze mentaliteit bestaat in Islamabad, maar evenzeer in Delhi. Ook al menen ze in Pakistan oprecht dat het in India nog veel smeriger is.

De duurste auto’s rijden door de stad. De shopping paradijzen met alle luxe produkten rijzen als paddestoelen uit de grond. Islamabad en Delhi worden steeds meer kosmopolische steden. Maar er is geen milieubesef. In Islamabad, gebouwd tegen de uitlopers van de Himalaya, gelooft bijna niemand dat de luchtvervuiling bijna op het niveau van Lahore zit. De hoeveelheid oude, stinkende auto’s, bussen en niet te vergeten de industrie aan de rand van de stad veroorzaken de smog. Recycling bestaat hier niet.

 

Islamabad en Delhi worden steeds meer cosmopolische steden. Maar er is geen milieubesef.

Te laat?

Bomen die de stad zo broodnodig heeft om de vergiftige gassen op te nemen, worden steeds meer gekapt. Ze maken in de moderne stad plaats voor buslijnen en wegen. Onlangs gingen er op een dag meer dan 200 bomen aan. Samen met een bevriende eco-entrepeneur hielden we een handtekeningenactie op Facebook om zoveel mogelijk bomen in Islamabad te behouden. Nog geen tien inwoners van de Pakistaanse hoofdstad reageerden, terwijl een selfie op sociale media vaak toch al goed is voor het tiendubbele aan ‘likes’.

De luchtvervuiling doet me denken aan de jaarlijks terugkerende bosbranden in Indonesië. Op het moment dat de getroffen gebieden door een deken van smog worden bedekt, staat iedereen op zijn achterste benen. Als de zon weer doorbreekt, zijn ze de viezigheid weer vergeten. Pas als we echt geen frisse lucht meer krijgen, dringt de vervuiling in deze landen door. Maar dan is het al te laat.

Mijn dochter vertrekt binnenkort voor een uitwisselingsprogramma naar India. Waar Pakistaanse en Indiase kinderen over vrede tussen beiden landen praten. Ze heeft me beloofd de milieuvervuiling ondermeer op de agenda te zetten en kinderen uit te leggen zich door hun kinderachtige, vechtende regeringsleiders niets meer wijs te laten maken.


Bron:
https://www.oneworld.nl/overig/smog-als-oorlogswapen-india-en-pakistan/

Reacties

      Schrijf een reactie


      Let op. Het e-mailadres is niet verplicht maar hou er rekening mee dat deze wel gepubliceerd.

      Register New Account
      Wachtwoord opnieuw instellen