Home » Nieuws » India » Seksuele opvoeding in India volgens filmacteur en socioloog Rampal

Seksuele opvoeding in India volgens filmacteur en socioloog Rampal

Categorie: IndiaDatum: 2008-01-27

Indiase meisjes ouder dan 10 zijn zelden maagd, dat gebeurt vrijwel alleen als zij geen broertjes heeft, geen neefjes en geen vader. Kinderen van 4 a 5 jaar worden mee naar bed genomen door andere leden van het huishouden dan de ouders. ‘Een bijzondere oom kan het leuk vinden dat ze in zijn bed slaapt, en dat wordt beschouwd als een groot gebaar van intimiteit’. Seks tussen nabije familieleden in India is zo gewoon dat oom-nicht en neef-nicht huwelijken in sommige Indiase groepen nog steeds gewoon is.

De kindertijd in India begint bij het jonge kind met regelmatige masturbatie door de moeder, ongeacht hoge of lage kaste: het meisje ‘om haar goed te laten slapen’, de jongen ‘om hem mannelijk te maken. In vrijwel alle niet westerse culturen slaapt het kind enige jaren in het familiebed en kan het regelmatig de geslachtsgemeenschap waarnemen bij de ouders. Kleine Hindoestaanse meisjes worden ontmaagd door de kleine jongetjes met wie ze spelen en met wie ze de erotische lessen van hun ouders herhalen. Tot zover klinkt het leuk in de oren. Een openlijke en geïntegreerde seksuele opvoedingspraktijk lijkt in de Indiase werkelijkheid de beste en de meest natuurlijke seksuele opvoeding die je je maar kan wensen. Maar, is zo’n opvoedingspraktijk altijd zo goed als hierboven beschreven? De filmacteur en socioloog, Rampal, concludeert dat er in India veel incest plaatsvindt welke gekoppeld is aan andere (seksuele) familiegeheimen. Er wordt gerapporteerd dat zowel jongens als meisjes gemasturbeerd en verkracht worden door de mannen in de familie, inclusief vaders, oudere broers, ooms en neven. Het is hem dan ook onvoldoende duidelijk of seksueel misbruik altijd in het geheim plaatsvindt, of dat seksueel misbruik in een meer openlijke-seksuele-opvoedings-familie nog net zo vaak voorkomt. Sommigen zeggen dat een openlijke seksuele opvoeding seksueel misbruik zou voorkomen. Waarschijnlijk is dat alleen mogelijk wanneer er in de familie de rechten van kinderen, meisjes en vrouwen worden gerespecteerd. Rampal vraagt zich af of alle ouders in India voortaan hun kinderen bij zich op de slaapkamer moeten houden en hen getuige moeten laten zijn van de meest intieme details van hun liefdesleven? Het klinkt zo mooi en ideaal.

Toch is het is nog maar de vraag of dat nu meteen zo goed zou werken. In de Indiase cultuur is men de natuurlijke intra-familiaire seksuele intimiteit kwijtgeraakt. Hierbij speelden volgens Rampal o.a. industrialisatie en urbanisatie een rol. Tot die tijd was er geen scherpe scheiding tussen werk en privé, en werden kinderen meer als volwassenen-to-be beschouwd. De mythe van het aseksuele kind bestond waarschijnlijk nog niet. Voordat er sprake kan zijn van een geïntegreerde seksuele opvoeding van kinderen moet er eerst iets gebeuren met de ouders, en ook moet er iets gebeuren in de politiek. Wellicht hebben kinderen ons allang ingehaald, vanwege hun toegang tot uitgebreide seksuele informatie via internet, zegt Rampal. Maar: seksuele opvoeding kan veel beter dan nu meestal gebeurt in onze cultuur. Belangrijke vragen zijn: Wat is de beste manier, en in welke volgorde zou dit proces het beste ingezet kunnen worden? Wie kan het beste die vragen beantwoorden? En: willen ouders van nu dat wel? En wat zijn de criteria van goede visionaire geïntegreerde seksuele opvoeding? Een aantal zijn de revue al gepasseerd. Wellicht kunnen er nog meer bedacht worden. Indiase ouders kunnen volgens Rampal zelf ook behoefte hebben aan seksuele integratie in hun eigen ontwikkeling. In zogenaamde ‘seksuele verbindingsgroepen’ zouden ouders van (aankomende) jonge kinderen gezamenlijk kunnen onderzoeken hoe zij hun kinderen van jongs af aan een geïntegreerde seksuele opvoeding kunnen meegeven, inclusief grensbewustzijn en (seksuele) weerbaarheid.