Liefde is… een keuze


Er zijn zoveel redenen op te noemen, om uit elkaar gaan. Hij ging vreemd, zij is zwanger van je beste vriend. Het klikte niet meer enz. Maar, er zijn ook redenen, om juist bij elkaar te komen. Je wordt verliefd op iemand. Aantrekkingskracht, lotgenoten. Ja, zelfs uithuwelijken is een optie. Maar wat nou als hij of zij van een ander geloof ‘is’. Twee geloven op één kussen daar slaapt de duivel tussen. Of een schoonmoeder.

Liefde kan komen, liefde kan gaan. Ieder mens (man of vrouw) heeft zo zijn voorwaarden. Een minimaal vereiste(n) die je zoekt in je partner. Looks, humor, innerlijke schoonheid, modebewust zijn, lief zijn, goed in bed zijn enz. Ze is niet lief, dus het gaat niets worden. Hij is niet grappig dus laat het. Door deze voorwaarden stel je, jezelf in zekere mate open naar iemand.

Hierdoor laat je liefde ‘gebeuren’. Je stelt je open, met als doel dat het wat ‘wordt’ . Toch als je, jezelf niet open stelt, kan het wat ‘worden’ . Geef het wat tijd om elkaar beter te leren kennen en je zult zien dat de wonderen de wereld niet uit zijn. In die tijd is die persoon niet veranderd. Hij of zij is nog steeds de persoon van wie je eerst dacht: “NO WAY“ Blijkbaar was de voorwaarde, verkeerd.

Dit artikel gaat over een voorwaarde die je niet in de hand hebt. Je wordt er mee geboren. Ik heb het natuurlijk over religie. Je kunt een jonge god of een dame die lekker kan koken en goed in het huishouden is verwachten. Vaak (lees: niet altijd) wordt religie op een laag pitje gezet. Logisch, als je een Indiase schoonheid ziet, is je eerste vraag niet: ‘Wat voor geloof heb je“

Toch gaat het hier vaak verkeerd. Een jongen of meisje opgevoed naar de normen en waarden van de Vedas, Bijbel of Koran zal niet zo snel met iemand van het andere geloof thuiskomen. Bollywood drama daargelaten, gebeurt dit toch en vaak met drastische gevolgen. Als de ouders het niet goedkeuren, besluiten de kinderen (na veel ruzie) het ouderlijke huis te verlaten. Zonder besef hoe ze hun eigen kinderen zullen opvoeden, want het enige wat voor hen telt is ‘liefde’.

Een schuldige is er niet echt aan te wijzen. De conservatieve ouders (en eventuele druk van de familie) of het kind (die echt van zijn/haar geliefde houdt). Is het ‘oprechte’ geloof of de ‘ware’ liefde? Elk ‘geval’ is anders, daarom moet ik jullie het antwoord schuldig blijven, maar wat me stoort is dat liefde, de fundering van een gezin, onderuit wordt gehaald door egoïstische liefde (noot: als je ouders in de steek kan laten, heeft het wel een neiging van ware liefde).

Als je weet dat je ouders een bepaalde jongen of meisje niet zullen goedkeuren, omdat hij/zij een ander geloof (kan ook huidskleur of geografische afkomst zijn) heeft. Dan laat je het toch niet zo ver komen? Net of er geen andere jongens of meisje zijn, die aan dezelfde voorwaarden voldoen. Of is het gebrek aan zelfvertrouwen? Je weet als je veel contact (met een studieproject of tijdens werk) met iemand hebt, dat er een band ontstaat, wat zelfs tot liefde kan uitgroeien. Maar je weet ook dat je ouders om een (goede of slechte) reden het niet gaan goedkeuren. Dan is de keus toch duidelijk!

Tenzij je wilt, dat je ooit zult moeten kiezen tussen je ouders en geliefde.

Devavratha

13 Reacties
  1. Reply
    Gast
    februari 13, 2006 om 12:10 am
    rinia

    soms moet je wel kiezen ja

  2. Reply
    Gast
    februari 22, 2006 om 6:53 pm
    Anu

    Leuk artikel, Dinesh.

    Groetjes,
    Anu

  3. Reply
    Gast
    februari 23, 2006 om 9:14 am
    oneens

    wat een bekrompen standpunt wordt er in dit artikel ingenomen. In het leven draait het maar om één ding en dat is gelukkig zijn. Echte liefde is onvoorwaardelijk. Dat geldt voor je geliefde maar ook zeker voor de relatie tussen ouder en kind. Als ouder heb je een bepaald leven voor je kind voor ogen, maar dat betekend niet dat je kind voor datzelfde leven kiest. Voor je eigen leven mag je je eigen keuzes maken. Als ouders zien dat hun kind, met welke partner dan ook, echt gelukkig is dan moet dat toch meer dan voldoende zijn.

  4. Reply
    Gast
    februari 23, 2006 om 11:29 am

    Ik vind het geen bekrompen standpunt. Het is iets waar je zeker over na moet denken. Vaak wordt er niet gedacht aan het \”verdere\” leven als je bijvoorbeeld kiest voor iemand van een andere geloofsovertuiging. Er wordt vaak niet gedacht aan de gevolgen voor later. Hoe willen jullie je kind opvoeden? Wil je je kind wel volgens \”andere\” normen en waarden dan jij opvoeden. En als het zoveel moeite kiest om anderen te overtuigen van jullie liefde is het dan wel de moeite waard, er zijn nog genoeg anderen op de wereld die ook aan jou behoeften voldoen. Ach jah ze zeggen niet voor niets liefde maakt blind…

  5. Reply
    Gast
    februari 24, 2006 om 4:47 pm

    Liefde maakt in iedergeval geen oorlog om geloofsovertuiging. Twee mensen die ervoor kiezen om de rest van elkaars leven samen te zijn (want dat beloof je als je besluit met elkaar te trouwen) en zich ervan bewust zijn dat zij met hun liefde voor elkaar het één en ander teweeg zullen brengen bij (voor hen belangrijke) mensen uit de eigen omgeving, maken volgens mij wel een goed doordachtte en bewuste keuze. En hoezo zou je \’andere mensen\’ moeten overtuigen van de liefde voor elkaar? Als je intensens gelukkig bent heb je niet eens de behoefte om je bezig te houden met \’andere mensen\’. \’Andere mensen\’ die ook van jou houden, zoals de ouders, zouden gelukkig moeten worden van het geluk van hun kind. Maar jammer genoeg kunnen sommigen weleens niet verder kijken dan de neus lang is.

  6. Reply
    devavratha
    februari 25, 2006 om 1:31 am

    Het standpunt, wat ik blijkbaar inneem, is zowel bekrompen als onbekrompen. Dit is geen artikel waarin ik schrijf wat ik denk, of denk wat ik zeg. Ik schrijf wat er gebeurt

    Natuurlijk zijn er mensen die ondanks een geloofstrijd, gelukkig met elkaar worden, heel gelukkig zelfs. Der zijn ook mensen die juist, hierdoor ongelukkig worden, heel ongelukkig zelfs. Denk er eens rustig over na, voordat onbezonnen kritiek zich meester over je maakt. Elk geval is apart, maar hoe kan je ouders (die je leven, liefde en wijsheid gaven) in de steek laten.

    Zelfs Bhagwaan zegt: “aanbid eerst je ouders, dan pas Mij”. Hoe Sri Narayana zei: “Als je Shiv Shankar niet aanbidt, dan kom je niet tot mij”. Zo kom je ook niet tot Bhagwaan zonder je ouders. Shravan Kumar is daarom een voorbeeld voor menig mens. Lees dit maar:
    http://www.mantraonnet.com/luminary.html

    Toen je gezellig op schoolreisje ging, dacht mama alleen hoe het met je ging. Grote kans dat ze niet goed kon slapen. Als je een goed cijfer haalde was het papa, die met zijn (ongetoonde) tranen van geluk, zich de gelukkigste man/ vader prijsde.

    Dit alles kan je de rug toe keren, voor liefde? Welke liefde is groter dan die van een moeder voor haar kind? Het heeft niets met; je geen geluk gunnen te maken. Als er iemand is die je alles (meer dan henzelf) gunt, zijn het je ouders wel.

    Je geliefde is degene met wie je, meer dan met wie dan ook, zoveel tijd gaat delen. Lief en leed gaat delen. Als je iemand in dit leven goed leert kennen is het hem of haar wel.

    Laat het daarom niet zover komen, dat je ooit zult moeten kiezen tussen je ouders en je geliefde, dat je zult moeten kiezen tussen liefde, want als het zover komt, verlies je altijd.

    Devavratha

  7. Reply
    Gast
    februari 25, 2006 om 9:39 am
    Anjalie

    Liefde, tsja de eerste die mij een definitie kan geven van wat liefde nou eigenlijk echt is, moet ik nog tegen komen. Wat is liefde nou eigenlijk en hoever gaat onvoorwaarde-
    lijkheid? Hoe fantastisch het allemaal ook gepresenteerd wordt, omgaan met mensen valt of staat volgens mij op drie pijlers, namelijk acceptatie, waardering en respect. Ik denk ook dat dit basis beginselen voor echte liefde zijn. Uiteraard voelt elk mens elk van die pijlers naar zijn eigen groei en ontwikkeling. Want ook daarin heb je verschillen. Volgens mij is het de kunst om een ieder vanuit jouw definitie van acceptatie, waardering en respect te behandelen en dus ook jezelf. Dan krijgt ieder de liefde die hem of haar toekomt. Want eigenlijk zouden geliefde en ouders nooit in strijd met ekaar hoeven komen, het zijn namelijk twee geheel verschillende liefdes met eigen ruimte en plek. Althans zo zou het volgens mij moeten zijn. Het belangrijkste is volgens mij, dat je vanuit eer en geweten handelt vanuit je eigen IK gevoel. Zelfacceptatie, zelfwaardering en zelfrespect geven je namelijk ook de ruimte om een ander met acceptatie, waardering en respect te behandelen. Daarnaast denk ik dat een stuk volwassenheid, wat volgens mij inhoudt, dat je in elke situatie karaktervol met verantwoordelijk-heid voor je daden en altijd met zelfrespect voor jezelf en voor anderen optreedt, je ook een heel stuk verder kan brengen. Laten we voorop stellen, dat ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Zingen is net als leven een kunst en op het moment dat men dat beheerst, wordt het pas muziek.

  8. Reply
    Gast
    maart 5, 2006 om 12:47 am
    ...It\'s so bad...

    liefde maar vooral verliefdheid suckxxx. wat ik heb ervaren wens ik niemand toe. het kan je goed kapot maken. mentaal/psychisch/geestelijk…echt zwaar. soms denk je dat het nahouden van een playerachtig denkwijze en gedrag toch het beste is, want dan ben je in elk geval immuun tegen de taferelen die voortvloeien uit de tegenslagen die je op het gebied van de liefde tegenkomt.

  9. Reply
    Gast
    maart 16, 2006 om 2:03 pm

    zeker weten

  10. Reply
    Gast
    mei 5, 2006 om 9:04 pm

    🙂

  11. Reply
    Gast
    mei 6, 2006 om 6:33 pm

    geloof heeft niet altijd te maken met dit soort dingens 🙂 bij sommige gaat het juist goed :roll 🙂

  12. Reply
    Gast
    november 3, 2006 om 8:31 am
    Varishna

    Dit slaat nergens op… Dan is de keus toch duidelijk?

    Welke keus?? De keus tussen je ouders en je geliefde?
    De keus tussen liefde en liefde ?

    Ik merk de laatste tijd dat dit soort onzinnigheden vaker wordt uitgekraamd door Hindoestanen…
    Jammer, vooral als je kijkt naar de nieuwe generatie jonge Hindoestanen…

    Die lijken zich te ontplooien, ze kijken verder dan het kleine mooie wereldje van Bollywood en ZeeTV… om maar ff wat te noemen…

    Helaas is er ook een selecte groep fanatiekelingen die nu met argumenten komen als hierboven beschreven…

    Dieptriest… maar ja…

  13. Reply
    alwia
    maart 27, 2009 om 7:30 pm

    halo ik ben alwia ik woon in belgie en in de belgie is Antwerpen en daar woon ik dus ik ben u fan daag 🙂 😉 :Dxxxxxxx! :-* 😛 8) 😀 😉 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂

Laat een antwoord achter aan Gast Annuleer reactie


Let op. Het e-mailadres is niet verplicht maar hou er rekening mee dat deze wel gepubliceerd.

Register New Account
Wachtwoord opnieuw instellen