Home » Columns » Klantvriendelijkheid

Klantvriendelijkheid

Categorie: Columns

Sinds een jaar zit ik pas in mijn huidige woning. De buurt ken ik nog niet volledig. Voor divali moest ik mijn inkopen doen. In plaats van naar de Kruiskade te gaan, waar de kans om klem of gewond gereden te worden groot is, koos ik ervoor om een Surinaamse zaak bij mij in de buurt uit te proberen.

Op de vraag of ze ook een pinautomaat hadden, kreeg ik ‘nee’ te horen en tevens aanwijzingen voor de dichtstbijzijnde automaat. Ik kocht mijn diya’s, ghee en andere producten en vroeg de verkoper om de diya’s goed in te pakken. Het werd tijd om af te rekenen, maar er werd niet eerst afgerekend. De verkoper kwam achter de toonbank vandaan. Ik reikte al naar mijn inkopen, maar de man zei: ‘Doe je fietstas maar open.’ Terwijl ik mijn fietstas openhield, deed hij netjes de diya’s en overige inkopen erin. Waarbij hij ook nog eens vertelde dat de diya’s niet stuk konden gaan vanwege zijn excellente inpakwerk. Het afrekenen kwam erna. Mooie service dacht ik, zo bind je nou klanten aan je. En precies ook de service die ik van kleine Nederlandse detailhandelaren gewend was. De week erop deelde ik mijn divali ervaringen met een goede vriendin van mij tijdens een etentje. Ik vertelde haar van de goede service die ik had mogen genieten van de verkoper in de zaak. Haar reactie was: ‘Oh, dan zou ik maar uitkijken…. ‘ Stomverbaasd was ik. Voor wat moet ik dan uitkijken….service? Ga je daar dood aan? “Nederlanders zijn toch ook klantvriendelijk”, zei ik, “dus waarom een Hindoestaanse verkoper niet?”

Wat mij opgevallen is, is dat genoeg Hindoestanen anders handelen naar en oordelen over andere Hindoestanen, dan over een Nederlander. Meestal is dit ‘anders’ negatief. Uiteraard had ik wel begrepen wat mijn vriendin bedoelde. Maar ik schat mijzelf hoger in, een alledaagse klantvriendelijkheid in de detailhandel kan mij niet in iemands “bash” brengen. Vaak krijg ik van Nederlanders te horen waarom verkopers in Toko’s en Warungs zo klantonvriendelijk zijn. ‘Wat wil je hebben’ is een typisch Surinaamse manier van bedienen. Een ‘dankjewel’ en ‘tot ziens’ kunnen er al helemaal niet van af. De meeste Surinamers zijn het gewend om zo behandeld te worden, anders had allang een Surinamer zijn grote mond wel open gedaan. Maar ik niet, dat is ook de reden dat ik meestal mijn inkopen niet in een Surinaamse zaak doe. Vaak neemt mijn moeder iets voor mij mee of koop ik het bij een Nederlandse zaak die ook Surinaamse artikelen verkoopt.

Maar dan komt er eens eindelijk een Surinaamse verkoper die het anders doet. Iemand van onze tijd die beseft dat klantvriendelijkheid het verschil kan maken met alle hevige concurrentie in de tropische artikelen. Als dank wordt hij meteen gewantrouwd.

Anita