Is de AEL écht nodig in Nederland?


SpecialsHij is in razendtempo populair geworden onder de islamitische jongeren. Hij laat zelden iemand uitpraten tijdens een discussie en verzint erg snel argumenten. Hij heeft België veroverd met zijn harde uitspraken en nu breidt hij zijn territorium uit naar Nederland.

We hebben het natuurlijk over de omstreden Dyab Abou Jahjah (31), een Belg van Libanese afkomst en de leider van de Arabische Europese Liga. De afgelopen week was hij in Nederland, omdat hij vindt dat Nederland klaar is voor ‘Een eigen tak van de AEL’.

Sinds de ramp van elf september zijn termen zoals islam, integratie en de multiculturele samenleving vaak genoeg in het nieuws geweest. Daarna kwamen de radicale uitspraken van de imams, maar dat hebben we in Nederland ook verwerkt. En daarna deed Ayaan Hirsi Ali ook uitspraken, maar dat incident leek over te waaien. Nadat men eindelijk dacht dat de rust was teruggekeerd over dit onderwerp, trad Abou Jahjah op de voorgrond.

Volgens hem is er in Europa en voornamelijk in België een soort islamfobie. Het integratiebeleid van België heeft gefaald. Marokkanen worden gezien als ‘die dieven van de supermarkt’. De AEL vindt dat moslims moeten worden behandeld als gelijkwaardige burgers, omdat deze behandeling nu nog niet plaats vindt. Daarom is hij tegen integratie en voor burgerschap. Belgen met een donker kleurtje en Arabisch accent dienen hetzelfde behandeld te worden als de autochtone Belgen. Nederland heeft in zijn ogen een beter integratiebeleid, maar de moslims kunnen altijd beter worden behandeld. Daarom krijgt de AEL ook een Nederlandse tak, waarvan de leider in mei wordt gekozen op een congres. Hij bezorgt de Belgische en Nederlandse politici slapeloze nachten. Een aantal politici willen de AEL zelfs verbieden in Nederland. Veel Marokkaanse jongeren voelen zich aangetrokken tot de standpunten van Abou Jahjah en zijn AEL.

Op het partijprogramma van de Nederlandse AEL staan een aantal opvallende doelen. De partij is bijvoorbeeld tegen de inspectie op islamitische scholen. Rationeel denkt men dan: "Als je niks te verbergen heb, dan is er toch niets op tegen? En omdat men de scholen opengooit, kunnen misverstanden worden voorkomen of worden opgehelderd." In de oprichtingsverklaring staat: Wij zijn niet van plan als tweederangs burgers te leven, ons te laten beledigen en te intimideren. Wij zijn niet van plan onze identiteit in te leveren, onze banden met onze landen van herkomst door te snijden en onze moslimbroeders in de steek te laten,” . De Nederlandse politiek is tot op heden altijd tolerant geweest ten opzichte van moslims. De moslims hebben in Nederland godsdienstvrijheid, dus hun eigen moskeen en andere religieuze ruimtes. Ze kunnen hun cultuur uitdragen op hun eigen persoonlijke manier. En de vele moslimorganisaties zijn toegestaan door de overheid, om de integratie te bevorderen en de dialoog te openen. Hebben deze organisaties dan niets bereikt in al die jaren? Zijn de moslims zo ontevreden over de manier waarop anderen hun behandelen? Is de AEL écht nodig in Nederland?

Gaat Abou Jahjah zijn doel bereiken of is het alleen maar wishful thinking? Moeten we zijn visie serieus nemen of is het gewoon een oproerkraaier? Ik heb geen flauw idee. Sommigen beweren dat Abou Jahjah in Nederland geen poot heeft om op te staan en dat hij een tijdelijke ‘leider’ is. Zijn aanhang zal het misschien snel laten afweten, omdat het loze beloftes kunnen zijn, zonder inhoud. Hij schudt in ieder geval mensen wakker, van zowel islamitische als van niet-islamitische afkomst. Dat doet me denken aan nog een omstreden persoon in de politiek met een grote mond, Pim Fortuyn. En we weten allemaal hoe dat is afgelopen.

Varishna R. Tewarie

Reacties

      Schrijf een reactie


      Let op. Het e-mailadres is niet verplicht maar hou er rekening mee dat deze wel gepubliceerd.

      Register New Account
      Wachtwoord opnieuw instellen