Indiaas episcopaat waarschuwt voor ‘overlevingssyndroom’
Veel overlevenden van de tsunami vertonen een groeiend schuldgevoel, depressieve verschijnselen en zelfs suà¯cidale neigingen., verder zouden velen last hebben van slapeloosheid, woede-uitbarstingen, verlies van eetlust en concentratieproblemen. De enorme golven hebben niet alleen dodelijke slachtoffers gemaakt. Ze hebben ook ruim een half miljoen mensen verwond. Meer dan 5 miljoen getroffenen zijn afgesneden van de meest basale voorzieningen. De regering van India heeft een team van tien psychiaters naar de getroffen gebieden van het land gestuurd, zo meldt de Indiase katholieke nieuwsdienst.
Deskundigen zeggen dat overlevenden die getuige zijn geweest van de tragische dood van hun kinderen en andere familieleden aan ernstige trauma’s lijden, die tot zelfmoord kunnen leiden. Zo zag een inwoonster van Tamil Nadu haar vier dochters door het water verzwolgen worden, toen zij er niet langer in slaagde om hen bij elkaar te houden. Psychologen zeggen dat bij vele overlevenden de kijk op het leven zelf volledig op losse schroeven is komen te staan. Alles wat zij voorheen als dierbaar en belangrijk zagen is in een flits vernietigd. Ze vinden het moeilijk om de alledaagse routine weer op te pakken en beklagen zich over de “onbeduidendheid van het leven” en de “nutteloosheid van inspanningen”.
Vrijwilligers stellen dat een systematische aanpak geboden is, waarbij overlevenden weer op positieve gedachten dienen te worden gebracht. Zij moeten geholpen worden bij het accepteren van de realiteit en bij het maken van een nieuwe start. Een Indiase studie die in 1993 werd uitgevoerd na de aardbeving van Latur, toont aan dat 89 procent van de overlevenden van een natuurramp aan enige vorm van depressie lijdt. Ruim 42 procent wordt gekweld door grote angsten.
Wanneer is er sprake van een echte depressie?
Bij een echte depressie is de stemming abnormaal verlaagd. Er is dan sprake van een pathologische (= ziekelijke) daling van de stemming. Nu is de grens tussen normaal en abnormaal moeilijk te trekken, de overgang verloopt namelijk geleidelijk. Daarom heeft men in de loop der jaren een aantal normen of maatstaven ontwikkeld, aan de hand waarvan de arts kan bepalen of er nu wel of niet sprake is van een echte depressie. Die maatstaven zijn algemeen aanvaard. Bij een echte depressie zien we dat de stemming in de loop der tijd verder en verder daalt, tot aan een eventueel ernstig depressieve stemming.
Hoe dieper de stemming gedaald is, des te ernstiger de depressie is. Die stemmingsdaling moet minimaal twee weken bestaan hebben voordat van een depressie gesproken mag worden. Het langer duren van de depressieve stemming is dus een belangrijke voorwaarde. Een tweede belangrijk kenmerk voor het mogen stellen van de diagnose depressie is dat de depressieve stemming het functioneren op allerlei gebied negatief beà¯nvloedt. Wanneer we hier spreken over een depressie bedoelen we dus de psychiatrische ziekte of stoornis en niet een sombere of depressieve bui. Overigens is behandeling van deze ziekte meestal goed mogelijk. Depressies komen vaker voor dan de meeste mensen denken. Eén op de vijf vrouwen en één op de tien mannen krijgt in haar of zijn leven met een depressie te maken weduwnaars. Veel mensen hebben slechts gedurende één periode in hun leven last van een depressie. Maar bij 40 tot 50 procent van de patiënten is er sprake van recidiverende depressieve episoden, de depressie komt iedere keer weer terug.
